به نقل از ویفروم، آینده پژوهی مرتبط با مطالعه سیستماتیک آینده‌های ممکن، محتمل و ترجیحی است و می‌توان از آن برای کمک به رهبران و جوامع در مدیریت عدم قطعیت‌ها و افزایش انعطاف‌پذیری و نوآوری آنها استفاده کرد.

دولت‌ها و رهبران در سراسر جهان به‌طور فزاینده‌ای برای مدیریت عدم‌ اطمینان و ایجاد انعطاف به دنبال آینده‌نگری سیستماتیک هستند. به‌عنوان‌مثال، دولت امارات متحده‌عربی وزارتخانه‌ای برای آینده دارد و دبیرکل سازمان‌ ملل نیز اخیرا  اجلاس‌ جهانی آینده را در سال ۲۰۲۳ پیشنهاد کرده است.

آینده‌پژوهان با کسب‌وکارها، دولت‌ها و سایر شرکا برای بررسی سناریوهای آینده همکاری می‌کنند و به افراد درباره فکر کردن و آماده‌شدن برای مواردی که هنوز اتفاق نیفتاده کمک می‌کنند.

دکتر استوآرت کندی از دانشگاه کارنگی ملون پنسیلوانیا ایالات‌متحده که آینده‌پژوه حرفه‌ای است به خاطر پیشگامی در آینده‌های تجربی و ارائه مجموعه‌ای از شیوه‌ها برای زنده‌ کردن سناریوهای ممکن معروف شده است.

چالش‌های آینده‌پژوهی چیست؟

شاید مهمترین چالشی که استوآرت کندی به‌عنوان آینده‌پژوه با آن روبروست، نیاز به سواد آینده در فرهنگ باشد. سیاست و روزنامه‌نگاری، نهادهایی هستند که ذاتا با آینده سر و کار دارند و فقدان سواد آینده زمانی آشکار می‌شود که روزنامه‌نگاران باهوش خواهان پیش‌بینی‌های شما برای مقاله آنان در مورد آینده در هر موضوع پوششی هستند. همچنین زمانی که سیاست‌گذاران، فناوران، صاحب‌نظران و سایر شخصیت‌های عمومی جریانی مداوم از پیش‌بینی‌های معتبر منتشر می‌کنند نیز نقش سواد آینده آشکار می‌شود اما هیچ‌کس بعد از این موارد بررسی نمی‌کند این پیش‌بینی‌ها چگونه عملی می‌شوند. افزایش سواد آینده جمعی یا آینده‌نگری اجتماعی نه تنها در بین سازمان‌ها بلکه در سراسر جامعه، راهی ضروری برای همه ما و عبور از مشکلاتی است که با آن مواجه هستیم.

در حال حاضر بزرگترین پیشرفت، گسترش سریع افرادی است که کار آینده‌نگری را آغاز، اجرا و در آن شرکت می‌کنند. افراد در بخش‌های مختلف با پیشینه‌ها و حساسیت‌های فرهنگی، سازمانی و انضباطی متنوع، ابزارهایی را برای ایجاد آینده‌نگری راهبردی و رویکردهای تجربی آینده  انتخاب می‌کنند و آنها را برای زمینه‌ها و نیازهای خود تطبیق می‌دهند.

بازی با ابزارها و فناوری‌های نوظهور رسانه‌ای یک جنبه سرگرم‌کننده و سازنده برای باز کردن راه‌های جدید تفکر از طریق آینده‌های تجربی و نقش یک آینده‌پژوه بیشتر شبیه یک هنرمند یا نویسنده است تا یک حسابدار یا وکیل است.

ایجاد عادت نقشه‌برداری از آینده می‌تواند زندگی را تغییر دهد و قابلیت تغییر نحوه عملکرد موسسات یا سازمان‌ها را دارد. ما به‌عنوان انسان در حال یادگیری نحوه طراحی آینده خود هستیم و این در نهایت یک تحول در فرهنگ و حکومت است.

چگونه می‌توانیم آینده‌پژوهی را دموکراتیک کنیم و آن را در دسترس‌ قرار دهیم؟

تقریبا هر سازمانی پتانسیلی برای افزایش ظرفیت آینده‌نگاری خود و ایجاد فضای بیشتر برای تعامل با آینده‌های جایگزین دارد که می‌تواند از یک طرف به حمایت از خلاقیت و نوآوری و از طرف دیگر به کاهش ریسک و انعطاف‌پذیری کمک کند.

آینده فقط چیزی نیست که برای ما اتفاق می‌افتد، چیزی است که ما توانایی شکل‌دادن به آن را داریم و بخشی از آنچه جالب است این است که هر چه افراد و موسسات بیشتر هماهنگ شوند و مشارکت و اقدام کنند، این موضوع واقعی‌تر خواهد شد.

منبع:ایسنا